Bonbien

Bonjour allemaal!! Daar ben ik weer met een blogje. Gaat nog steeds heel goed hier met mij. Alleen had ik afgelopen vrijdag een voedselvergiftiging. Dat was wel even heel naar. Voelde me heel erg beroerd en in zo’n ander huis met andere mensen en dan ook nog in een andere taal is dat best wel moeilijk. Heb nog half kotsend woorden opgezocht om te kunnen expliquer-en. (weet nu dus wel precies wat intoxination alimentaire, mal au ventre, allergique pour coquillages en dat soort dingen zijn. Toch handig) Eerst dachte Simone ook een beetje dat ik me aanstelde volgens mij toen ik zei dat ik me echt niet goed voelde, maar daarna heeft ze ook wel gemerkt dat er echt iets aan de hand was.. Maar ze waren heel lief hoor! En gelukkig duurde het niet al te lang, heb één moeilijke nacht gehad maar daarna was het ook wel over. Heb zelfs de volgende dag alweer bij de lunch een bord met de overheerlijkste lasagna gegeten (kon me niet inhouden..)

De oorzaak van de voedselvergiftiging kwam trouwens waarschijnlijk van een croissantje met een soort gehakt/vlees dat ik er achteraf ook best een beetje rauw uit vond zien. Ik had het gegeten in een bejaardentehuis. Simone is lid van een groep genaamd de ‘femmes paysannes’, en vrijdag was er een soort feest georganiseerd (jaarlijkse traditie) in het bejaardentehuis, waarbij de femmes paysannes allemaal hapjes daarvoor hadden gemaakt. Was wel echt leuk, alle bejaarden waren erg blij dat er zo iets leuks gebeurde dus dat was heel leuk om te zien. Maar daar zat dus wel dat croissantje met gehakt bij… Dus ik hoop niet dat al die bejaarden nu ook een voedselvergiftiging hebben gekregen..! Nee maar ik heb wel een grotere portie binnen gekregen dan zij, omdat dat het enige was dat geen suiker bevatte dus ik had er wel een aantal gegeten, en alle bejaarden maar 1. Dus ik denk (hoop) dat dat niet het geval is. Anders had ik het ook wel gehoord denk ik. Ik ben trouwens blijkbaar ook nogal gevoelig met dit soort dingen want ik heb dit jaar al 3 keer zo’n voedselvergiftiging gehad. Best vervelend maar ja het gaat in ieder geval weer voorbij

Inmiddels heb ik hier ook paardgereden!! Jaa, toch nog een paard! Was echt heel erg leuk! Deze omgeving heeft een speciaal ras paarden dat hier vandaan komt en je ook overal rond ziet lopen, het heet Freiberger of Franches-Montagnes. Zijn echt hele leuke paardjes, niet heel groot maar heel sterk en robuust. En ze zijn, zoals ze dat hier noemen, heel ‘gentil’ naar mensen toe. Ze werden vroeger hier in de bergen gebruikt om karren te trekken maar nu dus ook om te rijden. Ik had zelf dus ook zo’n paardje, echt een geweldig beest genaamd Nord. Het meisje daar zei al dat het een ‘cheval tip-top’ was en dat was helemaal waar. Hij was pas 3 jaar oud (de leeftijd waarop paarden ingereden worden) maar hij luisterde goed, al wilde hij wel héel graag heel snel en hield hij niet zo van stilstaan. Nou in ieder geval ik heb echt een topritje gehad! Het was ook echt het mooiste weer dat je je kon wensen en dan met zo’n leuk snel paardje dat was wel heerlijk.
Het meisje dat de tocht begeleidde en daar dus werkte kwam uit Frankrijk en was ook heel erg aardig, ik kon het wel goed met haar vinden. Ze vroeg ook of ik die avond nog wat kwam drinken, wat mij wel heel leuk leek maar dat vonden ze hier niet zo’n prettig idee omdat ik dan in mijn eentje in het donker daar naartoe zou moeten (het is wel een eindje verder, kwartiertje fietsen ofzo).. Maar toen ben ik dus de volgende dag nog daar naartoe gegaan en heeft ze me alle stallen en paarden enzo een beetje laten zien (heel mooi, ze hebben ook allemaal hengsten en veulens voor fokken en verkopen). En ook de patron (baas) daar gesproken, ook zo’n beetje zo’n norse man op het eerste gezicht, maar die was dus nogal onder de indruk was van mijn Frans! Jeeh haha. Maar dat was dus wel gezellig allemaal, bouw nog een heel netwerk op zo in Le Noirmont…

Verder gaan de dagen nog steeds snel voorbij… In het weekend was Maria er, beetje een herhaling van de vorige keer, wel gezellig voor mij maar ook wel onrustig met haar ruzies. Claudio’s vakantie is inmiddels afgelopen dus hij is overdag niet thuis. Dat is wel jammer want ik heb niet meer iemand om de hele tijd mee te praten, en het is ook veel rustiger in huis. Maar Simone praat ook wel veel met me en ik heb ook nog wel genoeg te doen. Het weer is heel afwisselend steeds, soms heb je dus hele mooie dagen zoals met het paardrijden en ook vandaag (heb vandaag ook een fietstocht gemaakt in de omgeving, was leuk!), maar er zijn ook dagen met regen. Het hangt een beetje van het weer af wat ik doe, als het mooi weer is dan werk ik een beetje buiten en in de tuin. Zie ook de foto's, kunnen jullie meteen zien dat ik hier nog wel enigszins wat uitvoer! (alhoewel dit er dan weer best wel super relaxed uitziet.. Had even een stoel voormezelf gemaakt tussen de venkel. Deze venkel is trouwens super lekker, normaal ben ik niet zo fan van venkel maar deze smaakt een beetje anijsachtig echt speciaal)
Maar met die regendagen blijven we binnen, en dan help ik Simone ook op de computer. Daar is ze helemaal blij mee, ze heeft allemaal factures van haar verkoopproducten en catering dingen die ze doet die ik dan op een handige manier met berekeningen in Excel kan invoegen. Dat leer ik haar nu ook een beetje. Opzich wel grappig om te doen (dat ik nou juist dít doe op een boerderij denk ik dan), en het is voor mij een kleine moeite terwijl het haar enorm helpt. Maar na een paar uur wordt het wel enigszins embêtant. Dan ga ik even naar buiten ofzo.

De vader wordt steeds een klein beetje vrolijker en aardiger vind ik, ook tegen Claudio een beetje..! Tegen mij is hij nog steeds vrij ongeloofelijk aardig.
En mijn Frans gaat echt met sprongen vooruit nu. Dat vind ik echt nog het allerleukst van dit alles, dat ik nu gewoon echt Frans aan het leren ben. Ik kan ook gewoon alleen maar Frans praten hier (deze mensen spreken totaal geen Engels) dus dat leren gaat ook eigenlijk vanzelf. Hoewel ik ook wel echt mijn best doe om veel te praten en alle woorden die ik niet weet te vragen enzo. Mijn schriftje genaamd ‘les mots français quels je ne connais(sais) pas’ telt inmiddels bijna 7 kantjes! Dus dat gaat wel lekker.. ;)

Wat ik wel nog één van de moeilijkste dingen blijf vinden is het verschil tussen bon en bien (sorry Meta… ze heeft hier zo lang op gehamerd). Bon is bijvoegelijk en bien zelfstandig, maar je kan zowel zeggen c’est bon als c’est bien. Bon is vaak voor eten, maar une bonne fille is niet een lekker meisje, en c’est bon wordt ook voor andere dingen gebruikt dan voor eten. En of woorden le of la zijn blijft ook een struikelblok voor me. Dat doe ik echt zo vaak fout. Maar goed ik blijf mijn best doen en dan komen we er wel. Ze begrijpen me in ieder geval.

Leuk dat jullie allemaal blij zijn met mijn updates, ik vind het echt leuk dat jullie zo met me meeleven!! Soms misschien een beetje te veel gedetailleerd/'into' het moment geschreven, maar dat vind ik ook wel leuk dat ik dan over een tijdje nog precies weet hoe het toen op dat moment was. En zo weten jullie in ieder geval ook precíes hoe het met me gaat!

Veel liefs et à bientot! Emy