Il y a une semaine

Ik ben nu officieel een week hier in Le Noirmont! Wat is dat snel gegaan! Simone was ook helemaal verbaasd dat ik er nu echt al een week was. In het begin dacht ik nog wel veel aan thuis en was het ook heel rustig, dus toen ging de tijd niet zo snel, maar nu vliegen de dagen echt voorbij. Gelukkig maar, dat is alleen maar een goed teken.
Hierbij mijn tweede verslag vanuit Zwitserland. Dankjulliewel trouwens voor al jullie leuke en lieve reacties op mijn vorige blog! Ik heb ze allemaal met een lach op mijn gezicht gelezen.
Deze blog heb ik een beetje in delen gemaakt, want ik had steeds geen tijd om zo'n verhaal in één keer af te typen. Dat jullie dat weten tijdens het lezen.

Marius is vertrokken. Dat is wel jammer, want het was wel gezellig zo met hem en Claudio. Maar goed ik heb Claudio nog. We zeggen nog af en toe Goegiegaastlie tegen elkaar en dan denken we aan Marius. Maar verder gaat het leven hier gewoon door hoor.

Ik begin Claudio ook steeds meer te waarderen. Hij is echt geweldig aardig, doet alles voor zijn ouders (vader is desondanks behoorlijk onaardig tegen hem) en is ook echt heel gezellig voor mij. Donderdag, vrijdag en in het weekend hebben we elke dag een wandeling gemaakt in de omgeving en dat was echt top steeds. Eerst dacht ik; wandelen? Wat heeft dat nou voor zin? Maar ten eerste is de omgeving echt super mooi hier, en is het niet heel stijl ofzo dus ook niet al te inspannend, maar we praten ook echt de hele tijd Frans (moet ook wel) en hij laat mij dan ook de hele tijd praten dus dat is super goed want zo wordt het praten steeds normaler en gaat het ook steeds makkelijker. Ik raak ook steeds meer ingesteld op het Frans merk ik nu al. Ik denk zelfs niet meer de hele tijd eerst in het Nederlands voordat ik iets in het Frans kan zeggen, maar kan dingen gewoon meteen zeggen. En laatst wilde ik iets naar het Engels vertalen maar toen popten er alleen maar Franse woorden in mijn hoofd.. Bizarre. Zo snel gaat dat dus. Maar er zijn nog wel heel veel woorden die ik niet ken of waar ik niet op kan komen, en als ze heel snel tegen elkaar praten raak ik meestal ook wel de draad krijg, al heb ik de essentie meestal wel te pakken.

Verder heb ik inmiddels ook Maria ontmoet. Ze kwam hier voor het weekend. Het is een behoorlijk raar meisje, wel heel aardig voor mij maar verder best wel lastig. Wat ik nu weet is dat zowel Claudio als zij zijn geadopteerd. Beide toen ze iets van 4,5 jaar oud waren. Claudio is Roemeens en Maria is Russisch. Dat is trouwens wel heel erg bijzonder vind ik, de mensen waarbij ik nu zit nemen al 25 jaar jongeren zoals ik in huis, en ze hebben dus ook nog twee kinderen geadopteerd. Echt bijzonder. Maar goed, Maria is dus, zoals Claudio zei ‘une caractère’. Ze is wel vrolijk en grappig maar ze doet eigenlijk nooit wat haar ouders zeggen, er is over en weer wat afgeschreeuwd toen ze er was, over huiswerk, roken en dat soort dingen. Voor mij was het trouwens wel heel gezellig met haar, ze vond mij wel cool en we hebben veel samen gedaan dus dat was leuk. Maar nu ze weg is (de rest van de week woont ze op haar school) is de rust zeg maar wel weer een beetje weergekeerd. Want ze ging gewoon echt óveral tegenin.

Wat soms trouwens ook niet zo raar is, want de vader is dus echt súper streng. Vooral voor zijn kinderen. Vooral Claudio, die echt alles doet (misschien nog wel meer dan ik terwijl ik hier ben om te werken en hij in principe niet) doet in zijn ogen echt nooit wat goed, er is altijd wel iets wat meer of beter moet. Hij is ook altijd bozig, dus niet echt gezellig aan tafel ofzo. De enige voor wie hij écht heel erg aardig is, is de hond. Dat is echt zijn engel. Voor mij is hij trouwens ook best aardig soms, in ieder geval niet zoals tegen zijn kinderen. Laatst was ik nog best wel trots omdat hij tegen me ging praten (hoe ik iets moest opruimen, dat dan weer wel, maar toch..) Nouja misschien overdrijf ik wel een beetje, en voor mij is het sowieso niet erg want ik ben hier toch maar twee weken, maar ik vind het wel een beetje zielig en jammer voor Claudio en de rest van de familie, want zodra hij er is is de sfeer meteen gespannen. Maar goed, waarschijnlijk weten ze niet beter en is die man zelf vroeger ook zo opgevoed dus ja.

Verder bedenk ik me nu dat ik jullie nog niet eens verteld heb hoe de boerderij er hier uitziet (dat konden jullie ook wel op de foto’s zien dacht ik) maar ook wat voor beesten er allemaal wel niet zijn!! Ze hebben dus echt ongeveer alles wat je kan bedenken. Koeien, geiten, schapen, varkens, cavia’s, konijnen, ganzen, kippen, kwartels, parkieten, katten (inclusief hele schattige kittens), 2 honden (1 kleine heet Dani en een grote die heet Tina, hele leuke honden allebei!) en van die mini pony’s. Het enige wat eigenlijk nog ontbreekt is een echt rijpaard, haha. Ze hebben wel twee paarden maar die lopen los in de omgeving, en daar kan je niet op rijden. Dat is dus iets speciaals van deze omgeving, de koeien en paarden lopen hier gewoon los rond, dus ook over de wegen enzo. Je kan zo even stoppen en een koe of een paard aaien, dat heeft echt iets heel gezelligs. Zie voor een impressie ook de foto’s (gemaakt door Marius toen hij er nog was) Bij de foto’s ook een foto van moeder Simone en één van Maria en mij.

Wat ik hier verder zo’n beetje de hele dag doe. In ieder geval niet wat ik verwacht had! Ik dacht dat ik elke dag veel met de koeien bezig zou zijn en in de stallen, maar dat is dus juist niet zo. De vader doet in de boerderij liever alles zelf, hij wil niet echt dat andere zich er mee bemoeien. Ze hebben ook niet zo super veel koeien trouwens, iets van 20 maar, en die staan ook nog de hele dag buiten dus heel veel werk is het ook niet. De eerste dagen was het echt heel rustig, het enige wat we toen hebben gedaan is héél veel groente snijden (ik heb zelfs gedroomd over tomaten), maar verder bijna niets, dus ik begon me al zorgen te maken dat er niet genoeg werk zou zijn. Maar het bleek dat het toen dus weekend was en dat je dan eigenlijk niet werkt.. Daar had ik even niet aan gedacht. Maar mijn zorgen waren dus onterecht want de laatste dagen hebben we echt heel hard gewerkt! In het begin regende het Toen deed ik veel klusjes in het huis, zoals allerlei potten wassen en etiquetten plakken (Simone maakt echt allerlei dingen in potten om te verkopen; allerlei soorten jam, super lekkere tomatensaus, appelcompote, vlierbessensap, maar ook dingen als kwarteleiren in vinaigrette en viande hachée). Ik denk dat ik inmiddels met theedoek in mijn hand de afstand tussen aanrecht en keukentafel wel zo'n 400 keer heb afgelegd. Met zulke grote hoeveelheden is dat allemaal echt best veel werk. Verder hebben Claudio en ik ook 2 dagen de hele middag hout staan sjouwen en hakken en op een hele hoge stapel gooien.. Ik was echt kapot! Je hebt in ieder geval geen sportschool nodig hier. Vandaag en gisteren was het wel mooi weer dus hebben we in de tuin gewerkt. Ook heel zwaar was dat maar wel lekker in de zon in ieder geval. En vandaag was het nog wel heel leuk want toen gingen we na de lunch opeens snel weg want we gingen een heel eind verderop met nog andere mensen koeien vangen! Best spannend was het allemaal want die koeien wilden helemaal niet en om ze dan de goede kant op te krijgen enzo.. Maar het is gelukt hoor (natuurlijk). Maar dat vond ik dus wel heel leuk om mee te maken.
Opzich dus wel jammer dat ik niet heel veel met de dieren kan doen hier, maar zolang het maar een beetje gezellig is vind ik eigenlijk alles wel prima (en dat is het dus). Daarnaast ga ik hierna ook nog vier weken naar een andere boerderij, die ook koeien hebben, dus misschien kan ik me daar wel helemaal uitleven tussen de koeien.. Zou wel leuk zijn, we zullen zien.

Trouwens, de vader doet opeens echt super aardig tegen me! Ik weet niet eens precies hoe ik het gedaan heb (ik zei dat ik het leuk vond met de koeien en ik lach nogsteeds aardig en beleefd..). Maar ik heb dus helemaal met hem aangepapt. Hij kwam vandaag ook echt zo vlak naast me staan en zei; 'je blijft nog maar één week he?' En dat het vite ging enzo, echt ik schrok er een beetje van. Maar wel leuk haha. Alleen is hij tegen Claudio nog wel even onaardig dus wat dat betreft.

Goed dat was het weer voor nu. Zijn jullie weer een beetje op de hoogte :)

Bonne nuit!

Emilie jolie Oiseau Constructeur (zo noemt Claudio me nu ipv Emilie Sophie van der Valk Bouman, zie dit liedje; http://www.youtube.com/watch?v=uxQFE1QLoQk)