Le vent me portera

En toen was het alweer voorbij… Mijn laatste avond hier op de boerderij. Ik heb inmiddels mijn koffers zo’n beetje ingepakt (stiekem best trots op mezelf, had zeer zwaar de neiging om het uit te stellen tot morgenochtend) en heb contact gehad met de volgende mensen dus ben in principe klaar voor vertrek. De ouders hier gaan me brengen naar mijn volgende adres, dat is echt suuper aardig en ook heel erg fijn dat ik niet overvol beladen de Zwitserse trein in hoef (al is die wel heel erg goed geregeld, schijnt). Ze hebben daar in de buurt wat kalfjes die ze gaan ophalen en dan droppen ze via een omweg ook mij af. Dus dat is mooi geregeld!

Inmiddels is er weer veel gebeurd maar ik zal het voor de verandering een beetje kort houden. Hierbij in ieder geval weer wat foto's, dat is altijd leuk. Van mijn lievelingskatje hier die een half oog mist (en inmiddels meteen op me afkomt zodra ze me ziet om geknuffeld te worden), van de omgeving en van de boerderij, van mijn grote vriendin de hond Tina, van een wandeling die we gingen maken naar een heel mooi uitzichtpunt, waarbij je het land van de Froezen kon zien (geen idee hoe je het echt schrijft, maar zo noemen ze hier de Fransen. Inmiddels weet ik ook dat je dat niet zo in het gezicht van een Fransman moet zeggen, vinden ze niet ontzettend aardig), en van Nord en de andere paardjes toen ik hem ging opzoeken en een appel geven. Ik heb vandaag ook nog een afscheidsritje bij de paardjes gemaakt, was weer heerlijk en heerlijk weer en weer met Clémentine de française heel gezellig!! Dit keer wel helaas op een ander paardje (Flambeau, ook 3 jaar oud, andere paard op de foto's buiten) want Nord van de vorige keer was inmiddels verkocht..!

Verder was ik gisteren alleen met de vader Titi bij het souper (de rest was allemaal weg), nou ik heb hem nog nooit zo veel horen praten!! Jammer genoeg is het verder wel vaak heel erg veel gebekvecht hier in het huis, dat is wel echt stom omdat ik ook weet dat dat altijd zo zal blijven ook als ik weg ga. Maar het zijn ook wel allemaal karakters.. Ik heb vandaag nog geprobeerd Maria te helpen met haar huiswerk voor een werkstuk over tomaten door te typen terwijl zij dicteerde, maar uiteindelijk kwam het erop neer dat ik zelf in mijn eentje allemaal dingen in het Frans zat te verzinnen over die tomaten terwijl zij half jammerend tegen me aanhing hoe zwaar het allemaal wel niet was, dus daar ben ik na een half A4-tje ook maar mee gekapt. Wat ik ook wel jammer vond want ik wilde haar graag helpen maar goed.

Simone zei gisteren nog wel tegen me dat ze het echt leuk vond om met me gewerkt te hebben, dat alles makkelijk ging en dat het gezellig was en dat soort dingen. Dat vond ik wel echt heel leuk om te horen want ik had hier juist soms het idee dat ik echt te weinig deed en dat ik soms maar een beetje rondhing. Maar zo zag zij dat dus gelukkig niet!
Ik heb het zelf in ieder geval hier ook heel erg naar mijn zin gehad. Hoewel het misschien soms een beetje apart was waren ze hier wel echt allemaal geweldig aardig voor me. Ik heb toch behoorlijk wat Frans geleerd en heb echt meegemaakt hoe het is om op zo'n Zwitserse boerderij te leven, ik was echt deel van het gezin. 's Ochtends en 's avonds warme melk zo uit de stal drinken (eerst vond ik het eigenlijk maar niets maar inmiddels ben ik het best gaan waarderen), zo'n beetje alles wat we aten kwam van eigen boerderij. Sowieso hier echt het heerlijkste eten gegeten, elke dag weer (heb ook meteen geleerd dat je je echt in moet houden bij raclette, anders kan dat echt verkeerd vallen). Vanavond heb ik (voor het eerst hier) een mini nachtwandeling gemaakt in mijn eentje (niet ver weg ofzo, wees maar niet ongerust) en hoewel er niets gebeurde, ik alleen maar een beetje in het gras naar de sterren heb gekeken, was het echt magisch. Zo die enorme zwarte leegte om je heen en doodse stilte, overweldigend

De tijd is echt voorbij gevlogen, ongelofelijk dat het nu al afgelopen is en dat ik morgen echt weg ga. Aan de ene kant vind ik het best wel jammer om hier weg te gaan, ben hier net een beetje aardig gesetteld en ken nu alles en iedereen, en dan ga je weer weg. Maar ik heb ook zin in een nieuw avontuur, met andere mensen, dieren, boerderij, omgeving, alles. Zie er een klein beetje tegenop want heb geen idee wat ik tegen ga komen (dat weet ik extra goed na de vorige keer), dus wel heel spannend maar dat is ook wel weer heel leuk. En zoals ik vandaag in een lied op de radio hoorde...
Le vent me portera!