Welcome back to Santa Barbara!!

Hoi allemaal!

IK BEN WEER IN SANTA BARBARA!!! 7 weken mag ik deze zomer hier op deze droomplek vertoeven. Omdat er veel vragen over kwamen én omdat ik het zelf ook wel heel leuk vind om bij te houden wat ik hier allemaal beleef ga ik toch maar weer met mijn mijn blogje beginnen! :) Yippeeeee!

Mijn reis begon zondag om 6 uur ’s ochtends in Amsterdam, waarvandaan ik met papa en mama naar Düsseldorf reed, want daar zou mijn vliegtuig vertrekken. Ik had de hele nacht amper geslapen, en de nachten daarvoor eigenlijk ook al niet… Had vrijdag mijn laatste tentamen gehad (én gehaald! Ik heb mijn propodeuse binnen!! Te heerlijk om met die gedachte te kunnen vertrekken), dus was al met al al lekker moe, maar het was alsnog een heel gezellig ritje en slapen zou ik in het vliegtuig wel doen. Düsseldorf was zo’n 300 euro goedkoper dan direct vliegen vanaf Amsterdam dus dat vond ik de reis wel waard, en papa en mama gelukkig ook.

De hele reis verliep eigenlijk vrij soepel en voor ik het wist zat ik om 10 over 9 bij mijn gate. Helaas heb ik daarna wel op de vlucht van Düsseldorf naar Londen de helft van de tijd boven mijn kotszakje moeten hangen, de vele wortels die ik van tevoren had gegeten er zonde genoeg allemaal weer uit… Er was veel turbulentie dus waarschijnlijk kwam het daar door, maar ik voelde me hondsberoerd. Na mijn overstap waarbij ik even flink veel water in mijn gezicht heb gegooid ging de vlucht van Londen naar Los Angeles gelukkig beter. Het duurde natuurlijk wel erg lang, maar zoals altijd gaat het toch ook gewoon voorbij. Ik voelde me in ieder geval heel veel minder belabberd en had een gezellige gangpadgenoot naast me, Andrew die uit Egypte kwam en daar ook Geneeskunde studeerde! Hele aardige jongen dus dat was gezellig, en verder lekker muziek geluisterd, films gekeken, boek gelezen, vliegtuigvoedsel verorberd en niet heel veel geslapen maar in ieder geval wel gehangen wat ook een soort van uitrusten is.. Ik wilde ook nog hoofdomtrekjes maken op mijn laptop voor in de almanak, dat is door alle turbulentieschommelingen helaas niet van de grond gekomen, maar je kan ook niet alles hebben natuurlijk. En daar heb ik de rest van de vakantie nog wel tijd voor.

Aangekomen op LAX begon mijn excitement behoorlijk op te borrelen, want ondanks het feit dat ik al zo’n 20 uur wakker was had ik zó sterk dat ‘nu ben ik er echt’ gevoel, na een jaar hierover dromen, ik was zo blij… De Amerikanen spraken/smileden me ook meteen weer heerlijk Amerikaans toe, dus het was meteen weer zoals vanouds (maar ook wel weer een beetje shocking, van ‘oja, zo waren die mensen dus’. Vooral zo anders dan wij). Gelukkig ging de controle ook heel soepel en mocht ik gewoon het land in ondanks mijn 3 dagen verlopen visum van vorig jaar, daar zat ik hem nog wel even behoorlijk bij te knijpen. Maar nee hoor, ‘you’re all good’, en bij de koffercontrole hoefde ik voor de verandering ook niet te stoppen, en de mensen schreeuwden niet eens dus ik was zeer positief verrast. Toen ik er daar allemaal doorheen was werd ik écht heel excited en begon ik zowat te rennen met mijn 2 koffers en rugzak haha, want hier zou ik Lauren gaan zien!!! De engel wilde me wel ophalen, een aanbod dat ik natuurlijk met beide handen aan nam (daarna leek het er nog even op dat ze toch niet zou kunnen komen maar uiteindelijk gelúkkig toch weer wel). Helaas stond ze niet meteen bij de uitgang en ook nog niet op de plek waar we hadden afgesproken (met een grote rode pijl op Google Streetview), dus ik ben daar op een bankje gaan zitten, maar aangezien het al later was dan de tijd die we hadden afgesproken zat ik niet bepaald rustig, en bij elke auto die ook maar enigszins op de mijne (en nu de hare! Want ze had hem overgekocht) leek verdraaide ik ongeveer mijn nek om te kijken of dat hem was. Helaas is ongeveer 50% van de auto’s hier precies die kleur zilvergrijs en van dat formaat dus je kan je voorstellen hoe erg mijn nek nu verdraaid is.. Op dat moment werkte mijn telefoon ook niet en het begon toch echt best lang te duren dus het was een beetje stressig.

Net toen ik echt een beetje begon te twijfelen of ze überhaupt nog wel zou komen (al wist ik wel dat er file zou staan en we hadden het goed afgesproken, maar op zo’n moment is dat dan toch zo arelaxed dat je gaat twijfelen), iets van een half uur later, deed mijn telefoon het opeens toch/nam ze op, en bleek dat ze net vlakbij Terminal B was en aan het lopen was maar niet precies wist waar naartoe. Daarna ging het allemaal opeens heel snel en zag ik haar eigenlijk veel eerder dan zij mij, en ben ik met mijn koffers als een idioot door alle mensen heen gaan crossen/rennen en konden we elkaar in de armen vallen. Was zo ontzettend leuk we waren allebei helemaal door de dolle en konden allebei alleen maar springen en jubelen en zeggen hoe blij we waren. We hadden elkaar ook een jaar niet gezien en allebei zo hier naartoe geleefd en aah we waren zo blij! Daarna zijn we in de geweldigste auto ooit naar Panera (een van de favoriete restaurantketens van mij en Helena nog van vorig jaar) gereden waar ik trakteerde en we even snel lekker wat gegeten hebben (ik een salade omdat ik niet zo veel honger had maar die was al meteen behoorlijk supersize..). Ondertussen en ook tijdens het eten en de rest van de reis kletsten we echt aan één stuk door, het was wel duidelijk dat we wat in te halen hadden… Aan het eind begonnen we wel allebei een beetje te gapen want zij had ook al sinds 3 uur in de auto gezeten en het begon ook al donker te worden, maar we waren nog niet zo moe dat we stopten met praten haha. Ik struikelde van moeheid wel helemaal over mijn woorden en begon echt ongeveer Engels en Nederlands door elkaar te praten en mijn uitspraak ging ook alle kanten op wist soms echt niet meer wat ik aan het zeggen was. Gelukkig is Lauren very forgiving en vindt ze alles great en nice, en bovendien heeft ze nu ook een nieuwe Nederlandse roommate (die ik hopelijk snel ga ontmoeten!), dus ze is wel wat gewend. Ja Lauren is zo’n lief kind wat ben ik blij met zo’n vriendin! Ben ook te blij dat ze er is om deze zomer samen met haar te vieren.

Wat ook nog echt verschrikkelijk leuk was is dat we toen we bijna thuis waren nog gestopt zijn op de polo school! Het was inmiddels al helemaal donker maar ik wilde heel graag alle paardjes (en vooral Roxy natuurlijk!) zien en Lauren had zelf ook al bedacht dat dat heel leuk zou zijn om te doen. Het was ook nog best wel spannend zo in het donker, maar ondanks het donker kende ik alle paardjes nog. We hebben iedereen persoonlijk geaaid en ik heb Roxy natuurlijk een extra dikke knuffel gegeven, was te leuk! En super lief van Lauren dat ze dat nog wilde doen.

Daarna heeft ze me afgezet bij mijn hostfamily waar ik deze weken ga verblijven (en waar Lauren ongeveer naast woont, slechts een paar straten verderop!), waar Rodney (de man van de hostfamily) open deed en me (zoals elke Amerikaan) meteen een big hug gaf. Mijn bedje stond al klaar dus ik kon er zo in duiken, was echt heel fijn. Helaas door mijn jetlag/verstoorde ritme toch nog slecht geslapen, maar het is zo fijn dat ik gewoon vakantie heb dus het maakt eigenlijk niets uit en de slaap komt vanzelf wel weer.

De volgende ochtend wél ondanks mijn slaaptekort de wekker gezet, want Wendy had me uitgenodigd om met hen te gaan ontbijten! Was een beetje last minute geregeld via de email allemaal maar in ieder geval was het een verassing voor John en zouden we elkaar om 9 uur ontmoeten in ‘Joe’s café’ in State Street. Rodney had me een lift gegeven, super lief, dus ik stond daar mooi op tijd en toen kwamen ze net aan lopen! Het was zó grappig en leuk om ze weer te zien aahh die mensen zijn zo geweldig. Gaven me uiteraard ook een dikke knuffel (Wendy twee) en we zijn in een ‘boot’ gaan zitten (van die all American bankjes) en hebben het ontbijt op ons af laten komen… Ik had al de hele nacht al honger, ook vanwege mijn verstoorde ritme, en dat was eigenlijk maar goed ook want wat een ontbijt..! Volgens mij was ik überhaupt nog nooit ‘uit ontbijten’ geweest, maar dit was wel echt in de trant van ‘als je het doet, doe het dan goed’. Of eigenlijk vooral groot. Er was niks op die kaart dat er ‘licht’ uit zag, en nu had ik dus gelukkig ook honger, dus ik ben voor het ‘All American’ breakfast gegaan, met 2 gebakken eieren en bacon en toast. Die vrouw vroeg of ik er mash browns (potatoes) bij wilde maar die sloeg ik even over haha, aardappels bij het ontbijt vond ik dan weer net iets te ver gaan. Maar ik moest er wel iets bij van haar dus toen werd dat fruit voor mij. John daarentegen ging wel all the way in het All American breakfast, want nam naast de twee eieren en bacon en toast wél de mash browns, én ook nog 3 mega grote American pancakes ‘on the side’… En Wendy nam een taco met bonen en eieren.. Dus ja typisch haha. Maar wel lekker verder. En vooral ook heeeel gezellig om ze weer te zien en te spreken na zo lang, was echt top! Heb ze ook nog mijn cadeautjes (kaas, een kaasschaaf én een discohalster voor Roxy) gegeven wat heel leuk was.

Vervolgens ben ik even met ze mee gereden naar een paarden winkel, waar John nieuwe hoefijzers nodig had, en ik ondertussen mijn ogen uit keek naar al die cowboy laarzen en hoeden, de één nog groter/opvallender/overdrevener dan de ander, en dan was er altijd wel één die nog meer opviel. Zelfs in het vliegtuig al zag ik de mensen met cowboyhoeden lopen, dat is hier dus best wel normaal, maar zou je toch nergens anders echt serieus zien.
Na dit winkelbezoek hebben John en Wendy me naar het huis waar Estelle vorig jaar woonde gereden, want daar had Estelle haar fiets voor me achtergelaten! Estelle is mijn Zweedse vriendinnetje die ik vorig jaar in de bus ontmoet heb op de eerste dag op weg naar city college. In tegenstelling tot mij en de meeste andere internationale studenten die ik kende is zij nog een jaar langer in Santa Barbara gebleven, maar ging ze dus net weer terug naar Zweden voordat ik kwam.. Opzich heel jammer want was graag weer samen met haar hier geweest, maar ze heeft dus wel haar fiets voor me achtergelaten!! En het is een beachcruiser hoor! Very girlie wit en lichtblauw met allemaal bloemetjes, weer eens wat anders dan Thunderball, maar het is een prima fietsie! John en Wendy vonden het niet echt een goede fiets haha want hij had geen versnellingen en is behoorlijk roestig enzo (en de heuvel op moest ik inderdaad lopen), maar ik vind hem prima en denk dat we goede vrienden worden! Omdat ik nu geen auto heb zal ik waarschijnlijk wel veel mee gaan doen (helemaal als Lauren niet naar de polo club gaat, het is namelijk 50 minuten fietsen vanaf mijn huis volgens google maps.. En ik zit aan de goede kant van de stad. Maar ik vind t wel leuk krijg ik lekker een goede conditie en het grootste stuk is langs het strand dus dat is eigenlijk gewoon heel relaxed). In ieder geval ben ik toen naar John en Wendy’s huis gefietst (en moest ik dus die hele lange hele hoge heuvel op), waar ik een slot en een oud mobieltje heb gekregen/geleend en John mijn zadel nog hoger heeft gezet. Super fijn dus en vooral ook dat ik gewoon al zo veel mensen ken die me allemaal willen helpen, en ik weet de weg al en de gewoontes en alles, en ah ik voel me hier gewoon de eerste dag weer al zo 100% thuis. Als ik niet alleen maar zou lachen zou ik denk ik wel kunnen huilen van geluk. ;)

Na al deze goede zaken had ik een vrije middag waarin ik nog veel meer goede zaken heb gedaan, namelijk mijn bankaccount helemaal geregeld, vervolgens mij mijn bankkaart die het deed mijn favoriete chocolaatjes allertijden gekocht (ik heb ze zo gemist!), en in State Street nog rondgefietst/gelopen en als lunch de enige echte green bowl bij backyardbowls genomen!!
Daarna thuis nog een beetje uitgerust en Lupe mijn hostmoeder had een heeerlijke Mexicaanse soep als avondeten gemaakt. En nog een beetje bijgekletst ze is echt zo geweldig en lief. Maar morgen gingen we meer praten want we waren allebei moe haha.

Morgen ga ik dus naar de paardjes, daar heb ik echt niet normaal veel zin in!!! Daarvoor ben ik natuurlijk ook wel grotendeels gekomen en heb ze allemaal zo gemist en paardrijden überhaupt vaak genoeg gemist dus dat wordt vast geweldig. Heb om kwart over 9 met Lauren afgesproken en kan nu al niet wachten. De blog is nu een beetje afgeraffeld en niet helemaal gedubbelcheckt maar ik moet natuurlijk wel genoeg energie hebben voor morgen dus ga nu lekker slapen. Volgens mij is hij qua enthousiasme en blijheid en leukheid en ook qua lengte in ieder geval wel weer helemaal als vanouds hihi!

Veel liefs en ik ga jullie proberen op de hoogte te blijven houden! XXXXXXX, Emy

Oh en hier een linkje met foto’s! https://picasaweb.google.com/118062429357660340264/6Juli2015?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKXJqsrJn6exNA&feat=directlink