West coast is best coast

Lieve allemaal,

Alweer een hele poos geleden dat ik van me heb laten horen, sorry daarvoor. Papa en mama zijn inmiddels lang en breed gearriveerd en daarover volgt ook nog snel een hele blog maar eerst even een blogje over de tijd tussen NY en hun aankomst, want oooooh wat zijn er toen alweer allemaal vreselijk leuke dingen gebeurd, en als ik dat nu niet opschrijf zou ik het haast allemaal vergeten en dat wil ik natuurlijk absoluut niet.

Zoals mijn titel al zegt, West coast is best coast. Wat was het heeerlijk om weer terug te zijn in mijn geliefde California, en iedereen was ‘so glad to have me back’ en ik was zo blij, het was meteen weer elke dag feest, alsof ik nooit was weggeweest. Niet dat New York zo slecht was hoor haha far from that zelfs, het was heerlijk, en vooral ook super gezellig daar in Brooklyn met Kika en Sabine, maar zo anders, het verschil tussen daar en hier was echt enorm. Maar dat is misschien ook niet zo gek als je bedenkt dat het slechts 5 uur vliegen is.. Naar de andere kant van het land. Crazy. En als je je bedenkt dat ons grootse kleine Nederland wel DERTIEN keer in Californië past, en dat is slechts één staat.. Ja ja zo kan ik nog wel even doorgaan, dit land blijft fascinerend.

Anyway, mijn leven was meteen weer heerlijk zoals ‘vanouds’, al is dat ook een beetje raar om te zeggen want elke dag hier voelt nog steeds als vakantie. Ik ga inmiddels niet alleen tijdens vocal techniques maar ook bij alle andere vakken zingend door mijn klassen. Spaans is nog steeds even geweldig al leer ik nog steeds even weinig, Graphic Design wordt steeds leuker (we moeten als eindopdracht een boek ontwerpen over welk onderwerp je maar wilt en ik ga het doen over mijn tijd hier in de US en kan deze blog daarvoor gebruiken – hoe cool) en in golf wordt ik nota bene goed! Ik sla opeens al die ballen loeihard weg, de professor is helemaal trots op me (aangezien ik in het begin geen enkele bal sloeg) ‘you make me happy’, en naast me stonden nog al die koreaanse meisjes slappe balletjes te slaan. Zeer grappig haha, maar wel helemaal te danken aan polo, blijkt grotendeels zelfde techniek te zijn..! John vond het ook helemaal grappig toen ik het vertelde.

Verder doe ik met Helena, Anja en ook Estelle nog steeds heel veel leuke dingen. Bij Anja thuis is er ongeveer elke week een barbecue, haar hostparents zijn super gastvrij en vinden mij heel leuk en er komen altijd veel vrienden dus daar kom ik nu heel erg vaak! Ze hebben zelfs een jacuzziii nou daar móesten we natuurlijk gebruik van maken. Zo heerlijk, en dan een dagje paarden in de brandende zon, echt perfect. Dus dat gaan we nu zeker vaker doen. Maar ook veel andere dingen tijdens pauzes of buiten school, dat is het leuke van dat zij ook internationale studenten zijn, zij zijn hier ook allemaal om heel veel lol te hebben en voor de gave ervaring, dus staan voor alles open, willen altijd wel iets leuks doen. Voor Amerikanen is het toch al meer het echte leven/serieus studeren dus eigenlijk echt moeilijker om daar vrienden mee te worden.

Maarrr ik heb Lauren op de polo school en wat is het geweldig met haar zeg!! De afgelopen week waren John, Wendy en velen anderen vertrokken, het Westmont college boys team was door de regionals heen gekomen en dat betekende dat ze door mochten naar de finals, in Houston, Texas. John en Wendy gingen natuurlijk mee en daarom ben ik toen een héle week alleen met alle 28 paarden geweest! Maar Lauren kwam dus elke dag om te helpen en ik ben echt mega trots op ons. We hebben alle paarden om de dag uit hun stal gekregen, ik heb alle jonge paarden ook nog bijgereden, en alles is helemaal goed gegaan. Het was ook heel erg leuk om te doen, maar aan het eind van de week waren we wel echt kápot. Weet nu ook echt hoe het is om in John zijn schoenen te staan. Met hem erbij is het trouwens ook wel veel leuker allemaal dus zal blij zijn als hij weer terug is maar het was in ieder geval ontzettend gezellig met Lauren, die ook súper veel geleerd heeft deze week, heel erg trots op haar, en Yazeed, die er ook vaak was en inmiddels professioneel paard-aangever is (ik deed nu de hele tijd 5 paarden tegelijk en in principe kan ik er zelf op komen maar het is toch wel veeel handiger als er iemand is die je de paarden aangeeft).

Voordat ze naar Texas vertrokken was er trouwens ook nog iets heel leuks, ze moesten de finale natuurlijk wel een beetje voorbereiden en dus hadden ze een aantal oefenwedstrijdjes, het Westmont team tegen John en een aantal andere hele goede mannen. Is sowieso super leuk om te zien want dat is echt goed polo, gaat echt mega snel… Maarrr dit keer was het nog 100x leuker want ik mocht ‘umpire’/ballenmeisje zijn! En in polo gaat dat natuurlijk wel in stijl, namelijk te paard!!!!! Waaah zo cool. Mocht op Roxy en ik had echt de tijd van mijn leven daar. Je moet alleen echt niet in de weg staan als scheidsrechter natuurlijk maar soms kwamen ze echt opeens keihard met z’n allen op me af stormen en dan moest ik echt maken dat ik weg kwam. En als er gescoord werd moest ik de bal ophalen en opnieuw ingooien maar ondertussen bleef de tijd lopen, dus dan was het echt snel snel snel. Maar zo super leuk. Was ook nog geheel in outfit, Lauren heeft nog een foto gemaakt. En dan op die lieve Roxy, echt helemaal topp was het!

Het weekend daarvoor heb ik nog een mooi uitstapje gemaakt met Marshall en zijn caretaker Tania, we zijn namelijk naar de paardenraces geweest! Marshall is een groot paardenrace liefhebber en ik een groot paarden liefhebber (goh) maar had nog nooit een echte race gezien, behalve 1x op Duindicht maar dat was toch niet echt vergelijkbaar. En Tania had het ook nog nooit gezien dus met zijn drieën gingen we! De avond van tevoren had ik van Marshall een uitgebreide lecture gehad over hoe je dat raceprogramma boekje moet lezen en hoe je moet gaan gokken op welk paard, nou ik kan je zeggen er zijn 1000den factoren per paard waar je rekening mee kan houden, en die staan allemaal daar op dat papier. De hele racegeschiedenis trainer jockey eigenaar of hij van hard zand houdt of van zacht zand welke race tegen welk ander paard hij gewonnen of verloren heeft hoe lang de races waren alle trainingstijden etc etc etc… Wij zijn die avond dan ook niet verder dan 1 race gekomen om te analyseren (van de 12 op die dag), maar je kan dus nachten op zo’n boekje studeren en eigenlijk weet je het dan nog niet. Maar op de dag zelf kan je ook naar de paarden kijken, dat vond ik natuurlijk het leukste om te doen, en jawel hoor… ik heb op het goede paard geboden! :D Alleen ik heb toch nog geld verloren hahaha want ik bood op twee paarden en dit paard California Chrome was al de grote favoriet dus hij leverde minder op dan ik op dat andere paard geboden had.. Haha domper. Eigenlijk moet ik dat er gewoon niet bij vertellen, ik heb gewoon op het goede paard gewed. Die ander werd overigens wel tweede ook dus als ik exact de top 2 op had gegeven wat ik eigenlijk wilde doen had ik super veel geld gewonnen.. Maar ik was niet dapper genoeg… :( Grrrr ik. Waha nouja.

Maar echt die racebaan het was gáaf!!! Sowieso al die paarden, ik zag mezelf meteen al als jockey rondrijden (maar zoals papa zegt gelukkig ben ik te zwaar). Hele mooie beesten en ze gaan echt mega hard (ja dat had je niet gedacht he). Maar vind mijn ‘eigen’ polo ponies toch leuker hoor. :) We hebben op de polo school trouwens ook twee ex-racepaarden, hele leukerds, en polo en racepaarden zijn ook van hetzelfde ras (Thouroghbred) dus zag ook wel overeenkomsten. Maar goed naast de paarden en al die races die geweldig waren om te zien, was voor mij vooral de sfeer ook zó speciaal. Echt mega Amerikaans mega veel opblazerij eromheen, had zoiets nog nooit meegemaakt. De race dat California Chrome won was zó vet, het hele stadion ontplofte. Dit was de grootste race in de hele omgeving, de Santa Anita Derby, en de winner gaat ook sowieso naar de Kentucky Derby (als hij geen blessures krijgt ofzo). En dit paard was dus favoriet. Maar aan het begin van de race bleef hij vrij lang een beetje achter hangen dus iedereen schreeuwen kom op 5 kom op 5, iedereen werd gek. En toen na drie kwart kwam hij toch naar voren, en dat beest bleef maar rennen, op de finish had hij denk ik wel 5 paardlengtes voorsprong. Nou iedereen springen en juichen en schreeuwen, niet normaal. En wat een paard. Echt heeel erg cool, ben Marshall zo dankbaar dat hij me er heeft meegenomen. En voor hemzelf was het natuurlijk ook super leuk, alleen hij was wel totaal kapot, moest de hele week bijkomen. Dus misschien niet al te vaak zoiets doen is niet echt gezond maar dit was wel heeel erg leuk. En ik was super blij dat Tania reed het was 2 uur enkele reis en ook nog met file enzo, ik had niet graag in haar schoenen gestaan. Dus dankjewel Tania en Marshall.

Okee ik realiseer me heel goed dat deze blogs waarschijnlijk voor jullie verschrikkelijk saai worden, elke keer alleen maar gejuich over hoe fantastisch polo is, of de school, of het weer, of Amerika (wie had dat ooit van mij gedacht)… Maar ik doe dit eerlijk gezegd ook grotendeels voor mezelf zodat ik me over hele lange tijd nog al deze dingen precies kan herinneren. Voor alle lezers echter misschien niet al te inspirerend.. Maar dan hier in ieder geval wat (meer inpsirerende?) (paarden) fototjes vanuit de Californische zon!

https://picasaweb.google.com/118062429357660340264/23Apr2014?authuser=0&authkey=Gv1sRgCO6X1oLXjfaCwQE&feat=directlink

Hoe gaat het met jullie allemaal? Mijn zin om naar huis te komen is nog steeds niet heel veel groter geworden, maar ik heb wél al heel veel zin om iedereen daar thuis weer te zien, dus dat is ten minste nog één dingetje waarnaar ik kan uitkijken voor als ik terugkom.

SUPER VEEL LIEFS! EMY